O! Opeens is De verhuisdieren er, het debuut van tekenaar/schrijverPieter van den Heuvel, en wát een debuut. De bladzijden van dit prentenboek kunnen helemaal uitgevouwen worden, tot er een vier meter lange vertelling ontstaat, een vertelling die een stoet is: allerlei dieren zijn in een lange rij aan het sjouwen met huisraad, omdat er een nieuw huis betrokken gaat worden. Maar De verhuisdieren is vooral een hele serie verrassingen:
Verrassing 1: de grappen. Zo houdt krokodil een schilderij van zichzelf in zijn bek geklemd, tillen de mieren (die tussen alle andere dieren te vinden zijn) elk een blaadje, dragen de twee nijlpaarden behalve de tv en hun eigen koffers ook de walvis, de giraf draagt laarsjes, de kameel een cactus - er komt geen einde aan de geestige voorbeelden.
Verrassing 2: de tekst. Die rijmt en dat is technisch góéd gedaan (vaak hakkelt een rijmende prentenboektekst nogal). Deze zinnen zullen al snel door kinderen uit het hoofd opgezegd worden, daar nodigen ze door ritme en cadans meteen toe uit..
Verrassing 3: de plot. Er zit ook nog eens een bijzonder komisch einde aan dit stapelverhaal. Dat einde kondigt zich in de tekeningen al aan, maar doet je, als je daar bent aanbeland, alsnog in de lach schieten.
Verrassing 4: de tekeningen. Tegen een witte achtergrond waarop we alleen de contouren van de andere huizen in de straat zien (slimme visuele keuze) zien we de dieren realistisch, maar fijnzinnig gearceerd. Van den Heuvels stijl doet zowaar een beetje denken aan die van grootmeester Maurice Sendak.
Dus ja: o! Wat een entree van nieuwkomer Pieter van den Heuvel! Nou, nieuwkomer... eerder maakte hij dit boek. Maar een kinderliteratuurnieuwkomer is hij wél en daar kunnen we alleen maar heel blij mee zijn.
Leeftijd: 4+
Bestel dit boek bij je lokale boekhandel, of anders hier.
